پشت‌پرده بازگشت رئیس‌جمهور سابق؛ از نگاه روحانی بهترین دفاع، حمله است!
در روزهای اخیر حسن روحانی بعد از سکوت در پایان ریاست جمهوری‌اش اکنون به عرصه سیاسی کشور بازگشته!
سعید آجورلو در نامه‌نیوز نوشت: به گمان بسیاری حسن روحانی زودتر از آنچه حدس زده می شد به صحنه سیاست ایران بازگشته است. سعی می کنم به طور مختصر اطراف این موضوع چند نکته را بیان کنم تا دلایل بازگشت زودهنگام ایشان بحث شود.
از نگاه حسن روحانی بهترین دفاع، حمله است. به همین واسطه در فاصله اندکی از پایان دولت هشت ساله در حالی که باید منتظر حمله رقیب باشد و در وضعیت تدافعی قرار بگیرد ، موقعیت تهاجمی را انتخاب می کند. هدف اصلی حسن روحانی؛ پرش از مرحله پاسخ گویی و ورود به دوره مطالبه گری است. در این مسیر البته اصلاح طلبان همراه و یاور او هستند. حمله جناح رقیب به مجلس و آرایش تهاجمی گرفتن مقابل دولت ، باید با گزارش فنی و کارشناسی درباره دولت روحانی و اصلاح طلبان از جانب دولت جدید پاسخ داده شود. حمله حامیان دولت روحانی نیاز به ضد حمله دارد. برای خارج شدن روحانی از لاک دفاعی خیلی زود است.
اغراق نیست اگر بگوییم در انتخابات ریاست جمهوری ، چپ میانه به شدت تضعیف شد. اگر چپ میانه را قرینه راست میانه در طیف اصلاحات بدانیم که دارای گرایش های عمل گرایانه است و نزد احزابی چون ندا و اعتماد ملی و هواداران عارف و بخشی از اتحاد ملت نمایندگی می شود در دو انتخابات اخیر تضعیف شد و زیر سایه اصلاح طلبان رادیکال قرار گرفت. در انتخابات ۱۴۰۰ هرچند طیف راست میانه هم با نمایندگی همتی نمایش ضعیفی داشت اما به واسطه مرزبندی راست مدرن با طیف چپ اصلاحات، هزینه کمتری برای بازگشت به عرصه سیاست می دهند. اساسا این طیف اصالت را به قدرت می دهند و ابایی از بیان علنی سیاست مشارکت جویانه خود ندارند. همین رویکرد است که روحانی را زودتر از موعد به میدان آورده تا هم رقابت درون حزبی به سود راست میانه تمام شود و هم از پس این رقابت ، راست میانه بتواند در مقام اپوزیسیون دولت مستقر قرار گیرد. برخاستن دوباره حسن روحانی ، حاصل بی عملی چپ میانه و کناره جویی چپ رادیکال است.
حسن روحانی گمان می کند که هنوز در افکار عمومی تمام نشده و موج دولت جدید به صورت کامل او را به گوشه نرانده. به همین واسطه او حتی نیاز به ریبرندینگ هم نمی بیند و از جایی که پایان یافته خود را تداوم می بخشد. به گمانم تحلیل او از افکار عمومی بیش از اندازه مهندسی شده و خوش بینانه است و بیشتر کارکرد درون جناحی در میان اصلاح طلبان دارد. در مجموع ایفای نقشی شبیه هاشمی رفسنجانی پس از انتخابات ۸۴ برای روحانی از زیرساخت های لازم در سطح اجتماعی و سیاسی برخوردار نیست.