ابراهیم حاتمیکیا: دیگر کتابهای جنگ نمیخوانم؛ تحملشان را ندارم
ابراهیم حاتمیکیا میگوید: دیگر کتابهای جنگ نمیخوانم. کم میخوانم. مدتهاست کم میخوانم. تحملشان برایم سخت شده است.
رشد کتابهای خاطرات و تاریخ شفاهی دفاع مقدس در سالهای گذشته موجی از علاقهمندی به آثار دفاع مقدس را به وجود آوردهاند، به ویژه این علاقه در میان نسلهایی که جنگ را درک نکردند، بیشتر است، با این وجود این حوزه نیز از آسیبهای خاص خود مصون نمانده است.
ابراهیم حاتمیکیا کارگردانی که اغلب او را با سینمای دفاع مقدس میشناسند در کانال تلگرامی خود درباره کتابهای دفاع مقدس چنین نوشته است:
«دیگر کتابهای جنگ نمیخوانم. کم میخوانم. مدتهاست کم میخوانم. تحملشان برایم سخت شده. همهشان مثل هماند. انگار آن آدمها همه مثل هم بودند. چطور ممکن است مثل هم بوده باشند؟ مگر میشود مثل هم بوده باشند؟ مگر میشود آنهایی که مهر ۱۳۵۹ در حسینیه الهادی تهرانپارس دیدم و قرار بود فردا صبحش با قطار به اندیمشک و اهواز اعزام شوند، مثل هم بوده باشند؟ کدامشان شبیه من بود؟ من شبیه کدامشان بودم؟ یک پسرک لقلقوی لاغر چشمزاغ خجالتی و گوشهگیر از محله پامنار که با سلام و صلوات و اشک و آه مادر و پنجتا خواهرش که داشتند تنها برادرشان را میفرستادند جایی که ممکن بود برنگردد، آمده بود وسط بچههای قلچماق جوادیه و تهرانپارس و نارمک و نازیآباد که حتما خیلیهایشان تا به حال تا کرج هم نرفته بودند و حالا داشتند میرفتند جنگ و حتما هر کدام قصه خودشان را داشتند.»
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.