درسهایی که باید از فضانوردان آموخت/ راهنمایی بازاریابها توسط یک فضانورد
پایتخت انگلستان بعد از ظهر پاییزی سرد و شکنندهای را به خود میبیند و حالا فرمانده کریس هدفلید کانادایی میخواهد به ۲۰ سال پیش بازگردد و از تجربه اولین سفر فضایی خود سوار بر شاتل آتلانتیس برای جمعی از بازاریابان و فروشندگان میگوید.
برای مثال، ویدیوی آواز خواندن وی در ایستگاه بینالمللی فضایی، بیش از ۲۷ میلیون بار در یوتوب تماشا شده. این جمع مشتاق آماده اند تا هر چه می توانند از هدفیلد فرا بگیرند.
وی سخنان خود را تحت عنوان «راهنمایی برای کمک به بازاریابها برای غلبه بر ترس» ارائه میدهد و وعده داده که به آنها بیاموزد چگونه از رسانههای اجتماعی برای اتصال دنیا به یکدیگر استفاده کنند.
سخنرانی دلنشین وی پر است از عجایب زمین و فضا، شوخیهای جذاب و داستانهایی هولناک از اتفاقات روی داده در دورترین نقطهای که انسانها از زمین در آن استقرار دارند.
در ادامه بخشی از سخنان وی و خلاصهای از توصیههای او را میخوانید.
۱- از آن لذت ببر و بگذار دیگران هم استفاده کنند
تیم پیک، اولین فضانورد رسمی بریتانیایی است که سفر فضایی خود را دسامبر ۲۰۱۵ آغاز کرده. وی حتی پیش از سفر خود هم در رسانهها بسیار پر رنگ ظاهر شده بود. از کریس هدفیلد پرسیده شد که چه توصیههایی برای تیم پیک دارد و او این چنین پاسخ داد: من آنقدر خوش شانس بودهام که سه بار به فضا رفتهام. مهم این است که چگونه کار را درست انجام دهید، چون مهمترین بخش ماجراست. هیچکس شما را نخواهد بخشید اگر به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنید اما در انجام کارتان شکست بخورید. بنابراین عمده زمان خود را صرف انجام کارت کن و وقتی که وظیفهات را انجام دادی، چقدر خوب است که از آن لذت ببری و بگذاری دیگران که مشتاق هستند از تجربه تو بشنوند.
۲- چه چیزی قرار است ما را از بین ببرد؟
سفر فضایی بسیار خطرناک است؛ حتی اگر موفقیتآمیز باشد. هدفیلد میگوید فضانوردان حین سفر فضایی یک شعار اصلی دارند که میگویند چه چیزی در کمین است تا ما را بکشد؟ آن ها مطمئن اند که سلسله اتفاقاتی در انتظارشان است.
وی میگوید: «موفقیت را تصویرسازی نکنید. این را گوشه ذهن خود داشته باشید که موفق شدن چقدر عالی خواهد بود و به محض اینکه خود را در اوج مشاهده کردید، به تصویرسازی اتفاقات ناگواری که ممکن است رخ دهد فکر کنید، یکی پس از دیگری آنها را به ذهن خود بیاورید. سپس آماده شوید که این فجایع روی دهند، به خاطر اینکه همیشه اتفاقات ناگوار رخ میدهد، زندگی اینگونه است.»
شاتل فضایی در هر ثانیه ۱۲ تن سوخت را میسوزاند، انرژیای معادل ۸۰ میلیون اسب بخار. هدفیلد میگوید وقتی راکت روشن میشود شک نداشته باشید که به نقطهای دور در حال سفر کردن هستید.
وی میگوید حتی سوار Soyuz شدن هم خطرناک است. اگر یک دکمه اشتباه را بزنید میمیرید. هدفیلد قیاس جالبی دارد و میگوید از هر ۳۸ پرتاپ فضایی، یکی منجر به مرگ میشود و اگر آن را با پرواز هواپیماهای معمولی مقایسه کنیم، یعنی روزانه ۲۲ هواپیما در خطوط هوایی بریتانیا سقوط میکند. حتی اگر پرواز بی خطر باشد و بدون مشکل وارد ماژول Soyuz بشوید، باز هم مشکلات بسیاری در کمین هستند.
هدفیلد از خاطرات وحشتاک خود، زمانی که در ایستگاه بینالمللی فضایی مستقر بود میگوید. وی زمانی که مشغول نصب آپگرید یکی از کامپیوترهای ناسا بود به مشکل برخورد: «چراغها خاموش شد، همه فنها خاموش شدند و ایستگاه شروع به تکان خوردن کرد و از کنترل خارج شد. ما ارتباط با هیوستون را هم از دست دادیم، حالا چکار کنیم؟» هدفیلد میگوید روزها طول کشید تا اعضا بتوانند تمام نرمافزارها و کامپیوترها را دوباره راهاندازی کنند و ایستگاه بینالمللی دوباره سر پای خود بایستد، اما به هر حال، مهارت بالای اعضای حاضر سبب شد تا همگی نجات پیدا کنند.
یک بار دیگر، اعضای گروه متوجه شدند که مایعی از بدنه ایستگاه در حال خارج شدن است. مایع خنککنندهای که باتریها و وسایل الکتریکی را خنک نگه میداشت، در حال خروج از سیستم بود و هیوستون درخواست داد تا روز بعد پیادهروی فضایی انجام دهند.
معمولا پیادهروی های فضایی، هفت الی هشت روز قبل اعلام میشود تا آمادگیهای لازم صورت پذیرد اما این بار اوضاع رو به وخامت بود. بنابراین تمام اعضای حاضر در ایستگاه بینالمللی فضایی با مهندسین ناسا در زمین، کاری که یک هفتهای صورت میپذیرفت را یک روزه انجام دادند و طی عملیاتی ۶ ساعته، فضانوردان مشکل را برطرف ساختند.
هدفیلد در رابطه با این حادثه میگوید: «توانایی ما در چیره شدن بر مشکل آن روز، نتیجه مستقیم تصویرسازی شکست در زمانی بود که همه چیز بدون مشکل پیش میرفت.»
با این حال، پیادهروی فضایی، به علت فشار بالای لباس و دمای شدید بسیار عذابآور است، همانطور که هدفیلد در مورد آن میگوید: «محیط کار بدخویی است. ذرات ریز کیهان، پیوسته شما را شنشویی میکنند. در نبرد با آن همه فشار هستید زمانی که از لباس خارج میشوید، رختان قرمز رنگ میشود از آن همه فشار.»
۳- درکی نامحدود از دنیا پیدا خواهید کرد
هدفیلد از زیباییهای بودن در چنین موقعیت فوق پیشرفته تکنولوژی میگوید. کریس ایستگاه فضایی را به هیولای تکنولوژی تشبیه میکند، به ابزاری که انسان را درون خود زنده نگه میدارد.
بهترین دوربینها، بهترین قطعات و کامپیوترها در این مکان وجود دارد اما به گفته هدفلید، بزرگ ترین موهبت این ایستگاه، دنیای دیجیتال نیست، بلکه دنیای آنالوگ است.
او میگوید هر بار که خود را به سمت پنجره میکشید و زمین را نگاه میکنید متوجه این قدرت خواهید شد. جدای از آن، فضانوردان قدرت ماورالطبیعه پرواز کردن را دارند. اینها چیزهایی است که فضانوردان را متمایز میکند.
کریس بدون هیچ واهمهای، جذابترین لحظهاش را زمانی توصیف میکند که در عالم تنهاست و دنیا با سرعت ۲۸۰۰ کیلومتر بر ساعت از برش گذر میکند. به سمت راست خود که نگاه کند، عالمی را در برابر خود میبیند که در همه سو حرکت میکند: «زمانی که سوار بر سفینه باشید درکی نامحدود از دنیا را دریافت خواهید کرد که در غیر این صورت در هیچ شرایطی ممکن نیست.»
۴- جاذبه بی نهایت ستمگر است
هدفیلد مشتاقانه می گوید زمانی علاقهاش به زمین مستحکم شد که آن را از نمایی نادر مشاهده کرد. با این حال، وی متاسف است که ما ساکنین زمین نمیتوانیم هیچگاه در شرایط بی وزنی زندگی کنیم.هدفیلد ورود دوباره اتمسفر زمین را اینگونه توصیف میکند: «حال بدی داری، سرگیجه، از حال رفتگی. فقط میخواهی بلند شوی، استفراغ کنی و یک گوشه دراز بکشی.»
با این حال، وی ایلان ماسک، جف بزوس و سر ریچارد برنسون را به خاطر فعالیتهایشان در عرصه امکانپذیر شدن سفر فضایی برای عموم مردم تحسین میکند. در جریان سخنرانیاش، وی تلاشهای ایلان ماسک را ستود و گفت به زودی وی قادر خواهد بود تا این کار را به درستی انجام دهد.
۵- سفر فضایی ترکیبی فوقالعاده از تجربهها است
جدا از فعالیت حرفهای موسیقیایی هدفیلد و عرضه آلبومی که در ایستگاه بینالمللی فضایی آن را ضبط کرده، وی زمانی را صرف نوشتن در مورد این تجربه و آنچه که آموخته میکند. همچنین، وی به سراسر دنیا سفر میکند تا تجربهاش را با دیگران به اشتراک بگذارد و بسیاری را الهام بخشد.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.