پشت‌پرده اعصاب خردکن‌ترین گل جادوگر!
قرار است ایران و عراق در ۱۶ شهریور به مصاف هم بروند، نبردی که تاریخ تکراری ۲۰ سال قبل است. بازی ایران و عراق همیشه پر از کری و درگیری بوده و همواره از حساسیت بالایی برخوردار بوده است.
تیم ملی ایران بعداز شکست سوریه بار سفر بست و به دوحه رفت تا در دیداری که عراق میزبان می‌باشد در قطر به مصاف این کشور همسایه و رقیب برود.
نبرد تیم‌های ایران و عراق در طول تاریخ از حساسیت بالایی برخوردار بوده است و هر دو تیم در برابر هم با تمام توان صف آرایی می‌کنند. دو تیم ایران و عراق در دیدار‌های رسمی و دوستانه تا کنون ۲۹ بار به مصاف هم رفته اند که در این دیدار‌ها ایران با ۱۶ برد برتری خود را برابر ۶ برد عراقی‌ها به حریف خود تحمیل کرده است و ۷ دیدار دو تیم هم به تساوی رسیده است.
این آمار در دیدار‌های رسمی با ۱۳ برد ایران و سه برد عراق و ۵ تساوی باز هم از برتری ایران حکایت می‌کند، برتری که در طول تاریخ به همراه ایران بوده است. تیم ملی ایران تاکنون دو بازی در عراق برگزار کرده است و یک برد و یک تساوی در خاک عراق به دست آورده است. بردی که ایران در برابر عراق به دست آورد، یکی از شیرین‌ترین برد‌های تاریخ فوتبال ایران است و تا ابد از ذهن هواداران ایرانی پاک نخواهد شد.
قرار است ایران و عراق در ۱۶ شهریور به مصاف هم بروند. نبردی که تاریخ تکراری ۲۰ سال قبل است. ۱۶ شهریور ۱۳۸۰ و رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن برگزار می‌شد و تیم ملی ایران باید در خاک عراق و بغداد به مصاف عراق می‌رفت. جنگ تحمیلی به پایان رسیده بود و این بازی برای مردم ایران خیلی مهم بود. ورزشگاه الشعب بغداد میزبان دو تیم بود و کیپ تا کیپ ورزشگاه مملو از هواداران عراقی بود. هوادارانی که از ساعت‌ها قبل ورزشگاه را به تسخیر خود در آورده بودند و سرود پیروزی را قبل از سوت آغاز بازی می‌خواندند.
بازی با گل زود هنگام عراقی‌ها و روی شروع مجدد بد ابراهیم میرزاپور و گل عماد محمدرضا عراقی در دقیقه ۲۰ به نفع عراق شد. نفس‌ها در سینه حبس شده بود. شاید اغراق نباشد بگوئیم، هیچ صدایی از هیچ خانه‌ای در نمی‌آمد.
مردم ایران دوست نداشتند این بازی را در عراق ببازند. بعد از جنگ فوتبالیست‌ها به نمایندگی ایران به عراق رفته بودند و کسی دوست نداشت آن‌ها شکست خورده به تهران برگردند. بازی به دقیقه ۳۰ رسیده بود و سمت چپ زمین عراق علی رضا نیکبخت واحدی صاحب توپ شد، نیکبخت تا درون هجده قدم پا به توپ حرکت کرد و توپ را روی خط شش قدم به ستاره آن سال‌های فوتبال ایران علی کریمی سپرد. از زمان صاحب توپ شدن کریمی تا گل مساوی ایران یکی از ماندگارترین لحظات تاریخ فوتبال ایران رقم خورد.
برگردیم به کوچه پس کوچه‌های ایران و بازی‌های گل کوچک، در آن زمان و در بازی‌های گل کوچک برای اینکه برتری خود به حریف اثبات کنی و خودت بزرگتر از آن‌ها نشان بدهی، فوتبالیست‌ها بعضا با توپ وارد دروازه حریف می‌شدند و بااین حرکت قدرت و توان بالای خود را به رخ بچه محل‌ها و رقبا می‌کشیدند.
علی کریمی در محوطه شش قدم و در حالی که مدافعان عراق را در محاصره داشت صاحب توپ شد. او برای دل مردم ایران و خودش و شاید رویایی که در زمان جنگ تحمیلی داشت، مثل بازی‌های گل کوچک تا خط دروازه عراق پا به توپ حرکت کرد و گل تساوی ایران را به ثمر رساند. این گل و نحوه به ثمر رساندنش در آن لحظات شیرینی و حلاوت خاصی برای تمام مردم ایران داشت. حالا بازی دو تیم مساوی شده بود و جادوگرآسیا، جادوی خود را در بغداد انجام داده بود.
بازی در نیمه دوم و دردقیه ۸۴ آن با گل علی دایی با نتیجه دو بر یک به نفع ایران شد. استپ و دریبل مدافع حریف به همراه ضربه کات دار و بدون نقص علی دایی گل پیروزی ایران را به همراه داشت تا ایران در بغداد و در زمان حکومت حزب بعث عراق و صدام حسین، عراق را از پای در آورد. نتیجه‌ای که در دیدار برگشت و در ورزشگاه آزادی هم با گل‌های مهدوی کیا و علی کریمی در تهران تکرار شد.
حالا ۲۰ سال از آن روز گذشته است و دوباره ایران و عراق باید به مصاف هم بروند. نبردی که همواره در طول تاریخ برای ایران و مردم آن حیاتی بوده است و بازیکنان باید با تمام وجود در آن بازی کنند.