ایران ستیزی هیلاری کلینتون، تاکتیک انتخاباتی یا حرکت در مدار آیپک

نخست اینکه هیلاری کلینتون برای اینکه از قدرت منابع مالی و رسانه ای آیپک در جریان رقابت های انتخاباتی برخودار شود، تصمیم به اتخاذ مواضع خصمانه علیه سیاست های تهران و برجام گرفته اسست. 

هیلاری کلینتون و باراک و اوباما در حدود سال های 2005 تا 2008 با حضور در اجلاس های سالیانه آیپک (لابی یهودیان آمریکایی طرفدار رژیم صهیونیستی ) قول دادند درصورت پیروزی در انتخابات فشارها علیه تهران را تشدید کنند. 

تحلیل دوم بر این ایده استوار است که با توجه به اینکه روسای جمهور آمریکا بعد از رسیدن به قدرت به رغم تمایلات حزبی، از دیدگاه و طرح های کارشناسی که توسط اتاق های فکر و نخبگان در آن کشور تولید می شود، بهره می گیرند، مجبور می شوند از برخی آرزوهای سیاسی و وعده های انتخاباتی خود چشم پوشی کنند، به همین دلیل معتقدند که کلینتون در صورت پیروزی همچون سایرین از وعده های انتخاباتی خود عدول خواهد کرد. 

در کنار این دو دیدگاه یک نگرانی دیگر نیز وجود دارد و آن هم نفوذ هواداران آیپک در اتاق های فکر، نمایندگان در کنگره و تصمیم گیران در کاخ سفید است که با توجه به وابستگی خانواده کلینتون به این لابی طرفدار رژیم صیهونیستی ، این امکان وجود دارد که شرایط را به گونه طراحی کنند که کلینون حتی در صورتی که نداشتن تمایل و یا اعتقادی به چنین رویه ای نداشته باشد ( اتخاذ روشی تقابلی با تهران) او را به این سمت سوق دهند. 

این نگرانی از آن ناشی می شود که هیلاری کلینتون در دوران سناتوری و تصدی دستگاه سیاست خارجی از هیچ تلاشی خصمانه ای علیه ایران کوتاهی نکرد، به گونه ای که او در کتاب خاطراتش می گوید بر اینکه اجماع جهانی علیه تحریم های ضد ایرانی ایجاد کند، مجبور به سفر به اتحادیه اروپا و برخی کشورهای شرق آسیا برای نخریدن نفت و گاز از تهران شده است. 

اظهارات حیم سابان به عنوان یکی از حامیان اصلی هیلاری کلینتون که در جریان یک مصاحبه به صورت تلویحی تایید کرد اگر کلینتون به مقام ریاست جمهوری برسد با توافق هسته ای مخالفت خواهد کرد، نیزتکمیل کننده این نگرانی است. 

به نظر می رسد در دولت اوباما به ویژه در دور دوم به برخی هشدار تحلیل گران معروف این کشور از جمله 'استفان والت'، 'جان مرشایمر' و 'جیمز پتراس' که نسبت افزایش هزینه های امنیتی آمریکا در صورت تاثیر پذیری هیات حاکمه از الگوهای اتاق فکر وابسته به رژیم صهیونیستی هشدار دادند، تا حدی زیادی توجه کردند و این امر موجب تنش بین کاخ سفید و سران رژیم صهیونیستی شد. 

راهبرد سران رژیم صهیونیستی این است که توسط لابی های طرفدار خود در آمریکا به ویژه آیپک، شرایط را به گونه ای ترسیم کنند که مقابله با ایران از درون هیات حاکمه این کشور باشد، زیرا این استراتژی برای آنها هزینه های کمتری دارد به ویژه اینکه بارها طعم شکست راهبرد تهاجمی متقابل را چشیده اند.