پسر محراب قاسم‌خانی و کرسی‌ای که خاطرات را زنده کرد

این پسر ما پریشب رفت خونه مامان بزرگش واسه اولین بار تو زندگیش کرسى دید. گفت: «آخ جون کرسى». بعد پرید خوابید روش. خوب این بچه جدیدا ندیدن این چیزا رو طفلیا، بلد نیستن چطورى باید ازش استفاده کرد… یادش بخیر، ما اینقدرى بودیم نفتیه با چرخ میومد سر کوچه داد میزد: «نففففففتیه» بعد ما با پیت میرفتیم میگرفتیم میاوردیم میریختیم تو تنها منبع گرماى خونه مون که یه بخارى نفتى بود، شباى زمستون همه رختخواب پهن میکردیم دورش میخوابیدیم
پ.ن: تازه اون بخارى اسباب بازیمون هم بود. با پیمان تف میکردیم روى کوره اش بعد تفمون جلز ولز میکرد