«اومیکرون» پایانی بر سویه‌های بحرانی کرونا خواهد بود؟
این روزها «اومیکرون» به یکی از بزرگترین نگرانی‌های جهان در رابطه با بحران کرونا تبدیل شده!
به تازگی یکی از محققان دانشگاه کمبریج، با انتشار مقاله‌ای اعلام کرده است سویه اُمیکرون کرونا ممکن است آخرین سویه نگران کننده این ویروس باشد.
«بن کریشنا» (Ben Krishna) پژوهشگر دوره «پسادکتری» در رشته «ایمنی شناسی و ویروس شناسی» در دانشگاه کمبریج انگلستان، با انتشار مقاله‌ای به تاریخ ۲۲ دسامبر جاری که نخستین با در پایگاه «The Conversation»، منتشر شد، نوشت: اُمیکرون ممکن است آخرین سویه نباشد؛ اما ممکن است آخرین سویه نگران کننده محسوب شود.
این محقق ویروس شناس در دانشگاه کمبریج در ابتدای مقاله خود می‌نویسد: مسأله زنده بودن ویروس ها، امری بحث برانگیز است؛ اما به مانند تمامی چیزها؛ آن‌ها نیز تکامل پیدا می‌کنند. همین مسأله در طول همه گیری کرونا به امری کاملا روشن بدل شد؛ چرا که هر چند ماه یکبار، سویه‌ای نگران کننده از این ویروس آشکار می‌شد. برخی از این سویه‌ها در انتقال از فردی به فرد دیگر بهتر عمل کرده و در نتیجه، به سویه‌ای غالب بدل می‌شوند؛ چرا که این سویه‌ها در رقابت با نسخه‌های آهسته‌تر ویروس «SARS-CoV-۲» – ویروسی است که کووید-۱۹ را پدید می‌آورد – به سویه غالب تبدیل می‌شوند.
این محقق در ادامه مقاله خود می‌نویسد: این توانایی بهبود یافته سرایت پذیری به جهش در «پروتئین سنبله» نسبت داده شده است؛ پروتئینی قارچی شکل بر روی سطح ویروس که اجازه می‌دهد تا به شدت به گیرنده‌های «ACE۲» متصل شود. ACE۲ گیرنده‌هایی به روی سطح سلول هستند که ویروس‌ها به آن‌ها برای ورود به سلول، چسبیده و شروع به تکثیر می‌کنند.
در ادامه این مقاله تحقیقی آمده است: این جهش‌ها به سویه آلفا و سپس دلتا اجازه داد تا به شکلی جهانی، به سویه غالب بدل شوند و دانشمندان نیز همین انتظار را در خصوص سویه اُمیکرون دارند. اما با این حال، این ویروس نمی‌تواند به شکلی نامحدود خود را بهبود بخشد. قوانین بیوشیمی می‌گوید این ویروس سرانجام یک «پروتئین سنبله»ای را تکامل می‌کند که می‌تواند با فدرت هرچه تمامتر به گیرنده ACE۲ متصل شود. در آن زمان، توانایی ویروس کرونا برای سرایت میان مردم محدود به این مسأله که ویروس چطور به خوبی می‌تواند تا به خارج سلول متصل شود، نخواهد بود. عوامل دیگری نظیر اینکه ژنوم ویروس چطور می‌تواند تکثیرشود و یا ویروس به چه سرعتی می‌تواند از طریق پروتئین «TMPRSS۲» وارد سلول گردد و یا اینکه یک فرد مبتلا چه میزان ویروس می‌تواند منتشر کند نیز «سرایت پذیری» ویروس را محدود می‌کند. در اصل همه این‌ها باید به نهایت اوج عملکردی خود برسند. آیا سویه میکرون به این «اوج» رسیده است؟ دلیلی برای چنین فرضیه‌ای نداریم.
نویسنده مقاله سپس با اشاره به آینده ویروس کرونا می‌گوید: ما ممکن است در هر زمستانی به همان شکلی که اکنون آنفلوانزا را داریم، کرونا را داشته باشیم. ویروس‌های آنفلوانزا نیز الگو‌های مشابه «جهش در طول زمان» را دارند که به نام «رانش آنتی ژنیک» (antigenic drift) شناخته می‌شوند. بنابر این، اُمیکرون سویه نهایی کرونا نیست؛ اما ممکن است آخرین سویه نگران کننده این ویروس به شمار رود. اگر ما خوش شانس باشیم و در حالی که پیش بینی دوره این همه گیری امری دشوار است – همه گیری کرونا (پاندمی) به بومی گیری (اندمیک) بدل می‌شود که ویروس به آرامی در طول زمان جهش می‌یابد.