با میدان ولیعصر خداحافظی کنیم
این روزها «بهینهسازی»، «پیمانکار» و «راهکار» تعاریف و ویژگیهای منحصربهفردی پیدا کردهاند. به طور خلاصه باید گفت: «راهکار بهینه پیمانکار» تخریب تمام ساختمانها و بناهای قدیمی و خاطرهانگیز است و ریشهکن کردن هرچه در گذشته و در زمانی برای آن رنجها و هزینهها صرف شده بود. از کاخ شمسالاماره و دروازه تهران تا درختان صنوبر چند صد ساله و بالاخره میدان ولیعصر.
پس بهتر آن است که این عمارتها و یادگارهای گذشته از بیخ و بن تخریب شود و به جای آن ایستگاه مترو و مرکز خرید چند طبقه احداث گردد. به طور کلی و از آنجایی که مسئولین مربوطه در بخش زیباسازی شهری و شهرسازی بسیار نگران از میان رفتن یکی از قدیمیترین و زیباترین میدانهای شهر تهران هستند، ضمن تخریب این بنای شهری تصمیم دارند که میدان ولیعصر را تا عمق ۱۳ متر پایینتر از سطح خیابان برده و پس از آن پاساژ و ایستگاه مترو را تعبیه کرده تا شهروندان بتوانند خود را با مترو به مرکز خرید برسانند و پس از گردش در عمق ۱۳ متری زمین، با پله برقی به سطح شهر هدایت شوند.
به این ترتیب و به زودی باید به فکر میدانهای دیگر مانند میدان «فردوسی» یا «ونک» هم بود که بی خود و بی جهت فضای شهری را اشغال کردهاند و بهتر است هرچه زودتر مراکز خرید چند طبقه و فروشگاههای زنجیرهای به جای آنها ساخته شود تا رفاه مردم هر روز بیش از پیش گردد.
* تصویر، میدان ولیعصر را در سال ۱۳۵۲ نشان میدهد.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.