سرطان در ۴۰ درصد موارد قابل درمان و پیشگیری است

عبدالله فضل علیزاده گفت: آشنایی کامل با پدیده سرطان و داشتن اطلاعات و آگاهی کامل از عوامل خطرزا در ایجاد این بیماری، می تواند یکی از راه های بسیار موثر در مقابله و پیشگیری از سرطان باشد.
وی با بیان اینکه در ایران و دیگر کشورهای جهان، مدیریت عوامل خطر سرطان باید به دقت مورد مطالعه قرار گیرد، ادامه داد: بر این اساس باید گروه های عوامل خطر سرطان تعیین و مداخلات مبتنی بر شواهد برای هرکدام مشخص شود.
فضل علیزاده گفت: عوامل خطر شناخته شده شامل دخانیات، اشعه ماورای بنفش، تغذیه، فعالیت فیزیکی، اضافه وزن و چاقی، الکل، عدم استفاده از واکسن هپاتیت بی و کارسینوژن های شغلی و محیطی است.
وی با بیان اینکه در اکثر موارد مشارکت بین بخشی جهت کنترل معضل روبه رشد سرطان موضوعی کلیدی است، ادامه داد: این مهم در برنامه پنجم توسعه نیز مورد توجه خاص قرار گرفته و بیش از ۸۰ درصد مداخلات مبتنی بر شواهد در جهان دارای ماهیت بین بخشی است.

نقش غیرقابل انکار رسانه ها در پیشگیری از سرطان 
نایب رئیس انجمن علمی سرطان ایران با بیان اینکه دست کم نیمی از مرگ و میرهای سرطان به عوامل خطری بستگی دارد که خود مردم در آن دخیل هستند، افزود: خود مراقبتی، کاهش تولید مواد خطرزای محیطی مانند کاهش استفاده از خودروی شخصی و مطالبه گری برای کنترل عوامل خطر محیطی از جمله مواردی هستند که خود مردم باید به آن توجه داشته باشند.
فضل علیزاده همچنین با تاکید بر نقش غیرقابل انکار رسانه ها در پیشگیری از سرطان، درمورد پوشش بیمه ای بیماران مبتلا به سرطان و امکانات درمانی آنها گفت: درمورد دسترسی به متخصصان پزشکی حوزه سرطان چه جراح و چه غیر جراح، نسبت به دو دهه گذشته وضع بهتری پیدا کرده ایم و میزان پوشش بیمه ای و یارانه ای انواع داروهای آنکولوژی خوب است.
وی ادامه داد: درمورد تجهیزات، تکنیک ها و دانش رادیوتراپی نیز پیشرفت های زیادی کرده ایم و با توجه به اینکه حدود ۶۵ درصد بیماران به رادیوتراپی نیاز دارند نیازمند وجود دستگاه های بیشتری هستیم.
نایب رئیس انجمن علمی سرطان ایران با بیان اینکه در مورد نیروی انسانی حتی در سطوح غیر تخصصی نیز کمبود داریم، تصریح کرد: از پرستار آموزش دیده شیمی درمانی تا پرسنل رادیوتراپی و پزشک عمومی آموزش دیده در زمینه مراقبت های تسکینی کمبود داریم.
وی خاطرنشان کرد: به جز کمبود تجهیزات و منابع انسانی، عدم نظام ارجاع مناسب موارد مشکوک، فقدان درمان سرطان بر اساس راهنماهای بالینی و نبود تصمیم گیری متمرکز در کلینیک های چند تخصصی یا مراکز جامع سرطان از دیگر دلایل پیش آگهی نه چندان مطلوب سرطان در ایران است.
براساس آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی سالانه سه هزار نفر بر اثر سرطان در کشور جان خود را از دست می دهند.