آخرین تصمیم عادل فردوسی پور؛ من در ایران می مانم…

عادل فردوسی پور در ۴ سالی که از تعطیلی برنامه ۹۰ می گذرد، مصاحبه های متعددی انجام نداده و به ندرت هم حرف زده است. او اگرچه فعالیت های رسانه ای خود را در قالبی تازه ارائه می دهد، اما هرگز عشق و علاقه اش را به گزارش فوتبال در تلویزیون کتمان نمی کند. صداقت عادل در این زمینه قابل تحسین است و شک نداریم در سال هایی که او درباره فوتبال سخن نمی گوید، بخشی از عشق قدیمی و جاودانه اش را در گوشه ای به اجبار رها می کند.

فردوسی پور در این چند سالی که از صداوسیما محو شد، یک نکته مهم را به خیلی ها ثابت کرد. اینکه بهترین برنامه فوتبالی که از تلویزیون پخش می شود با قید فاصله ای کهکشانی، همچنان ۹۰ است و سایر برنامه های مشابه حتی قدرت یک رقابت نصف و نیمه را ندارند. هنوز بهترین گزارشگری که درصداوسیما ظهور کرد، فردوسی پور است و بقیه گزارشگرها به استانداردهای او نزدیک نشده اند.

به عبارت بهتر در سال هایی که عادل فردوسی پور به اوج پختگی و تجربه رسید، از عرصه اجرا و گزارش به صورت ناخواسته حذف شد اما زندگی برای این چهره فراموش نشدنی رسانه، ادامه دارد. تصمیم عادل برای ماندن در ایران و ادامه کار در قالب جدید، می تواند قضاوت هایی را در جامعه ایجاد کند؛ چرا که همچنان خیلی ها دوست دارند فردوسی پور را در تلویزیون و حین اجرای ۹۰ ببینند و شاهد بازگوشی ها و طراوت همیشگی اش باشند و برخی هم می گویند چرا او با این شرایط از کشور خارج نمی شود اما هر چه هست اینکه تصمیم فردوسی پور برای ماندن و تداوام کارش در رسانه ها قطعی است؛ او می ماند و ادامه می دهد…