گرمایش جهانی و پیش‌بینی مرگ یک میلیارد نفر در قرن آینده
جاشوا پیرس از دانشگاه غربی انتاریو کانادا می‌گوید که اگر گرمایش جهانی تا سال ۲۱۰۰ به ۲ درجه سانتی‌گراد برسد یا از آن فراتر رود، شاید انسان‌های ثروتمندتر مسئول مرگ حدود یک میلیارد انسان اغلب فقیرتر در قرن آینده شوند.
صنعت نفت و گاز که شامل بسیاری از سودآورترین و قدرتمندترین مشاغل در جهان است، به‌طور مستقیم و غیرمستقیم مسئول بیش از ۴۰ درصد انتشار کربن است که بر زندگی میلیاردها نفر تأثیر می‌گذارد و بسیاری از آنان در دورافتاده‌ترین و کم منابع‌ترین جوامع جهان زندگی می‌کنند.
تحقیق جدید سیاست‌های انرژی تهاجمی را پیشنهاد می‌کند که کاهش فوری و اساسی انتشار کربن را ممکن می‌سازد و افزایش سطح اقدامات دولت، شرکت‌ها و شهروندان را برای تسریع کربن‌زدایی اقتصاد جهانی با هدف به حداقل رساندن تعداد مرگ‌ومیرهای انسانی پیش‌بینی شده، توصیه می‌کند.
پیرس، رئیس تامسون وسترن در فناوری اطلاعات و نوآوری و محقق اصلی این تحقیق گفت: «چنین مرگ دسته جمعی به‌ویژه برای فرزندان ما به‌وضوح غیرقابل قبول و در واقع بسیار ترسناک است. وقتی دانشمندان اقلیم مدل‌های خود را اجرا می‌کنند سپس در مورد آنها گزارش می‌دهند، همه به محافظه‌کار بودن تمایل پیدا می‌کنند زیرا هیچ‌کس نمی‌خواهد شبیه یک شخصیت شرور باشد و این عملکرد ما نیز خوب به‌نظر نمی‌رسد.
پیرس و ریچارد پارنکات از دانشگاه گراتس اتریش دریافتند که ادبیات بررسی شده در مورد هزینه‌های مرگ‌ومیر انسانی ناشی از انتشار کربن بر اساس «قانون ۱۰۰۰ تن» همگرا شده است، تخمینی مبنی بر اینکه هر بار که حدود ۱۰۰۰ تن کربن فسیلی سوزانده می‌شود، یک مرگ زودرس در آینده رخ می‌دهد.
پیرس ابراز کرد: اعداد انرژی مانند مگاوات برای مهندسان انرژی مثل من معنی دارد اما برای اکثر مردم بدون مفهوم است. به‌طور مشابه، وقتی دانشمندان آب‌وهوا در مورد بخش‌ها در میلیون دی‌اکسیدکربن صحبت می‌کنند، برای اکثر مردم هیچ معنایی ندارد. چند درجه افزایش متوسط دما نیز به‌طور مستقیم قابل درک نیست. با این حال، شمارش اجساد چیزی است که همه ما بلدیم.
وی افزود: اگر اجماع علمی «قانون ۱۰۰۰ تن» را جدی بگیرید و حساب و کتاب کنید، گرمایش جهانی ناشی از انسان برابر با ایجاد یک میلیارد جسد زودرس در طول قرن آینده است. بدیهی است که ما باید اقدام و مجبوریم سریع عمل کنیم.
پیرس، متخصص در سیاست انرژی، امیدوار است با تغییر و به چالش کشیدن زبان و معیارهای گرمایش جهانی، سیاست‌گذاران و رهبران صنعت، حقایق تلخ در مورد اتکای جهان به سوخت‌های فسیلی را بهتر درک کنند.
پیرس گفت: با واضح‌تر شدن پیش‌بینی‌های مدل‌های اقلیمی، آسیب‌هایی که به کودکان و نسل‌های آینده وارد می‌کنیم را می‌توان به‌طور فزاینده‌ای به اقدامات ما نسبت داد.
وقتی این ارتباط مستقیم شناخته شود، دیگر نمی‌توان تعهدات انتشار گازهای گلخانه‌ای را نادیده گرفت. این یافته‌ها نشان داد که برای محدود کردن این تعهدات عظیم آینده و نجات جان بسیاری از انسان‌ها، بشریت باید با پیروی از رویکردی تهاجمی‌تر برای بهره‌وری انرژی و انرژی‌های تجدیدپذیر، سوزاندن سوخت‌های فسیلی را در سریع‌ترین زمان ممکن متوقف کند.
بر اساس این تحقیق، سیاست انرژی برای کاهش تغییرات آب‌وهوایی باید در حوزه‌های اصلی زیر اولویت‌بندی شود:
• بهبود حفظ و بهره‌وری انرژی و استفاده منطقی از انرژی، با حمایت برنامه‌های دولت برای مصرف‌کنندگان صنعتی، کشاورزی، حمل‌ونقل، مسکونی و خانگی؛
• جایگزینی کامل سوخت‌های با کربن بالا (زغال‌سنگ، نفت و گاز طبیعی) با سوخت‌های بدون کربن (به‌عنوان مثال، هیدروژن، برق و غیره) از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند نیروگاه آبی، بادی، زمین گرمایی، زیست توده و خورشیدی، مقیاس‌بندی و توزیع شده برای ایجاد شبکه‌های قدرت انعطاف‌پذیر؛
• توسعه فن‌آوری برای مدیریت ضایعات کربن و جذب طبیعی و ذخیره CO۲ از جمله ترسیب (جداسازی و ذخیره‌سازی) کربن و کشاورزی احیا کننده و
• جایگزینی یارانه کربن با مالیات کربن.
پیرس اظهار کرد: مسلم است که پیش‌بینی دقیق آینده دشوار است. «قانون ۱۰۰۰ تن» تنها مرتبه‌ای از بهترین تخمین است. تعداد مرگ‌ومیر ناشی از آن شاید بین یک دهم نفر تا ۱۰ نفر در هر ۱۰۰۰ تن خواهد بود. صرف نظر از این، نتیجه نهایی که ما باید سریع عمل کنیم هنوز مثل روز روشن است.
وی در پایان گفت: گرمایش زمین یک موضوع مرگ یا زندگی برای یک میلیارد نفر است. به‌طور تقریبی همه قبول دارند که زندگی هر انسانی مستقل از سن، پیشینه فرهنگی یا نژادی، جنسیت یا منابع مالی ارزشمند است. بنابراین، انتقال انرژی باید تغییر زیادی کند و خیلی سریع‌تر باشد همچنین هم اکنون باید شروع شود.
یافته‌های کنونی حاصل بررسی عمده بیش از ۱۸۰ مقاله از ادبیات علمی، در مجله Energies منتشر شده است.